100 kart na 10 lat Zwrotnicy – KOLOR

Nowy zestaw kart coachingowych zaprasza do spotkania ze światem KOLORU. Na wybranych fotografiach znalazło się aż sto odcieni barw. Różne niuanse bieli, ciepłe, energetyzujące żółcie oraz pomarańcze, porywająca gama różów, czerwieni, fioletów, chłodne i relaksujące błękity, soczyste lub kojące zielenie, stonowane brązy i szarości oraz nieoczywiste, zaskakujące odcienie czerni. Przeglądając karty KOLOR, poruszamy się w pełnym spektrum barw. Odnajdujemy kolory spotykane w naturze oraz te stworzone przez człowieka. Kolorowe postacie i przedmioty oraz barwne zjawiska pobudzają wyobraźnię i kreatywność.

Czy percepcja KOLORU jest tylko subiektywnym wrażeniem konstruowanym przez nasz umysł? Co wpływa na to, jak widzimy KOLOR? Czy możemy użyć własnego klucza do interpretowania KOLORU?

Na widzenie KOLORU ma wpływ wiele czynników – oświetlenie, towarzystwo innych barw i osobiste predyspozycje patrzącego, czyli jego możliwości rozpoznawania fal odbijających się od różnych przedmiotów.

KOLOR jest również kojarzony z ciekawymi koncepcjami psychologicznymi. Edward de Bono – autor metody lateralnego myślenia – posłużył się metaforą kolorowych nakryć głowy. Zmiana KOLORU kapelusza pozwala na otwarcie umysłu na inny tok myślenia i jego uporządkowanie. Innym przykładem użycia KOLORU w psychologii są znane modele, które służą rozpoznawaniu stylów zachowania. Teorie KOLORÓW ułatwiają zrozumienie naszego sposobu funkcjonowania w świecie.

100 kart na 10 lat Zwrotnicy – DRZEWO.

Opowieść o świecie i ludziach można oprzeć na metaforze DRZEWA, która ułatwia opisanie wielu rzeczy i zjawisk np. przemijania, tradycji, czasu, siły i mądrości. DRZEWA towarzyszą nam od tysięcy lat i wzbudzają naszą ciekawość. Nasłuchując szumu liści lub skrzypienia poruszanych wiatrem gałęzi, doszukujemy się w tych dźwiękach tajemniczych znaków i próbujemy zrozumieć język przyrody.

DRZEWO to również symbol łącznika między tym, co ziemskie, a tym, co nieziemskie. Odbicie DRZEWA w stawie wywołuje złudzenie, że gdzieś po drugiej stronie tafli wody istnieje inna rzeczywistość. Widzimy dwa światy – realny oraz nierealny, które płynnie łączą się i przenikają. Korzenie DRZEWA, czyli jego niewidoczne części, stają się ukrytą, odwróconą koroną.

Pod korą DRZEWA, w jego słojach, zatrzymany jest czas. Powalony pień DRZEWA pozwala zajrzeć w głąb jego historii, a pocięte bale i deski budzą refleksję nad bezbronnością drzew wobec działań człowieka

DRZEWO to nie tylko element krajobrazu, ale też pośrednik w dialogu z samym sobą.

Jedno ze słynnych poetyckich zdań R. M. Rilkego brzmi Ale ty jesteś drzewem.

• Które drzewo dzisiaj wybierasz?
• Jakie jest twoje drzewo? Co mówi o tobie ten wybór?
• Jak opiszesz swoją rozmowę z tym drzewem?

Metafora drzewa w coachingu i rozwoju osobistym jest bardzo bogata i może symbolizować różne aspekty życia, wzrostu i tożsamości.

Drzewo – jako metafora rozwoju osobistego

Korzenie – nasze wartości, przekonania, doświadczenia z przeszłości, które nas kształtują.

Pień – nasza tożsamość, siła wewnętrzna, charakter i zdolność do radzenia sobie z wyzwaniami.

Gałęzie – nasze cele, marzenia, relacje, rozwój w różnych kierunkach.

Liście i owoce – efekty naszej pracy, sukcesy, wpływ na innych ludzi.

Głębokie korzenie a stabilność – im mocniejsze korzenie (wartości, samoświadomość), tym łatwiej przetrwać burze i trudne momenty w życiu. Praca nad sobą to pogłębianie swoich korzeni, aby nie dać się przewrócić przeciwnościom.

Przesadzanie drzewa – czasami zmiana środowiska (pracy, relacji, miejsca zamieszkania) jest potrzebna, aby móc wzrastać. Niektóre drzewa dobrze się adaptują, inne mają trudności – podobnie jak ludzie w nowych sytuacjach.

Przycinanie gałęzi – czasem trzeba zrezygnować z pewnych nawyków, przekonań czy relacji, by móc rosnąć w lepszym kierunku. Odpowiednie cięcia pomagają skupić energię na tym, co naprawdę ważne.

Drzewo i cykle natury

• Wiosna – nowe początki, wzrost, energia.
• Lato – stabilność, dojrzałość, aktywność.
• Jesień – zbieranie owoców pracy, refleksja, zamykanie etapów.
• Zima – odpoczynek, regeneracja, przygotowanie na nowy start.

Las jako metafora społeczności – ludzie, jak drzewa, rozwijają się razem – wsparcie społeczne jest kluczowe. W zdrowym lesie (społeczności) drzewa współpracują, dzielą się zasobami, chronią się nawzajem. Metafora drzewa świetnie sprawdza się w pracy coachingowej – pomaga klientowi zobaczyć swój rozwój w dłuższej perspektywie i zrozumieć, które elementy życia wymagają uwagi.

100 kart na 10 lat Zwrotnicy – DROGA.

DROGA jako metafora jest nam bliska, ponieważ doznajemy rzeczywistości w sposób przestrzenny. Obraz kroczącego po prostej DRODZE człowieka budzi w nas pozytywne skojarzenia. Przeważnie uważa się, że właściwa DROGA to taka, która prowadzi prosto do celu. Wszelkie odstępstwa – zgubienie DROGI, kluczenie, utrata równowagi, potknięcia, upadki są postrzegane jako przeciwności i utrudnienia.

A jednak wybieranie DROGI innej niż prosta, podążanie krętą, wyboistą ścieżką może okazać się bardzo odkrywcze i cenne. Czasem dobrze jest się powłóczyć bez specjalnego celu, złapać zadyszkę, dać się zaskoczyć i przeżyć coś nieoczekiwanego, zdobyć wyjątkowe doświadczenia. Nieraz warto zawrócić lub pójść pod prąd.

Bywa, że samo chodzenie jest naszym celem. Gdy poruszamy się, umysł staje się bardziej gotowy do działania. Spacerowanie znacznie podnosi poziom kreatywności, ułatwiając odkrywanie analogii pomiędzy rzeczami i zjawiskami, które na pierwszy rzut oka wydają nam się nie powiązane ze sobą. Patrząc na krajobrazy, niebo, chmury, kałuże, ślady na piasku, drzewa odnajdujemy w nich podobieństwo do naszego wewnętrznego świata. Bo DROGA i podróż to często używane metafory naszego życia.

A czy można się do tej DROGI przygotować?

Każda długa wyprawa wymaga przecież odpowiedniego ekwipunku. Karty coachingowe z motywem DROGI stanowią bogate źródło inspiracji i pozwalają poszukać jakiejś podpowiedzi.

• Jak przygotować się do przebycia tej DROGI?
• Jakie umiejętności okażą się przydatne?
• Jak postawić pierwszy krok?
• Z czego czerpać siły?
• Na kogo można liczyć?
• Jakie pułapki mogą na nas czychać?
• Gdzie szukać znaków i drogowskazów?
• Czego możemy oczekiwać na naszej DRODZE?

Metafora DROGI jest często używana do opisywania życia, rozwoju osobistego, podróży emocjonalnej czy zawodowej. Może symbolizować wybory, przeszkody, zmiany i cele, do których dążymy.

Przykłady metafory drogi:

DROGA jako podróż życia – Każdy z nas idzie własną ścieżką, spotykając ludzi, podejmując decyzje i ucząc się na błędach.

DROGA jako wspinaczka – Cel wymaga wysiłku, czasem droga jest stroma, ale widok ze szczytu wynagradza trud.

Ścieżka w lesie – Nie zawsze jest prosta, czasem gubimy się w gąszczu problemów, ale każda ścieżka prowadzi do wyjścia.

Rozdroża – Symbol wyborów, które mogą zmienić kierunek życia.

Autostrada – Szybka droga, symbol sukcesu i dynamicznego rozwoju, ale można przegapić ważne momenty.

DROGA jako wędrówka z bagażem – Każdy niesie swoje doświadczenia, niektóre warto zostawić, by iść dalej lżej.

DROGA w kółko – Symbol utknięcia w rutynie lub błędnych schematach.

Latarnie przy DRODZE – Ludzie lub wydarzenia, które pomagają znaleźć kierunek.

W coachingu metafora DROGI jest często wykorzystywana do zobrazowania procesu rozwoju osobistego i zawodowego. Pomaga klientom lepiej zrozumieć ich ścieżkę, wyzwania i cele. Oto kilka interpretacji tej metafory w kontekście coachingu:

DROGA jako podróż rozwoju – klient jest podróżnikiem, który zmierza w kierunku swojego celu. Coach to przewodnik lub towarzysz, który pomaga odnaleźć właściwą drogę. Można porównać różne etapy podróży do faz rozwoju (start → przeszkody → nauka → sukces).

Rozdroża jako moment decyzji – klient staje przed wyborem różnych ścieżek, np. zmiana kariery, rozwój kompetencji, nowe wyzwania. Coaching pomaga przeanalizować opcje i wybrać tę najlepszą.

Przeszkody na drodze – symbolizują trudności, lęki, ograniczające przekonania, które utrudniają postęp. Coach pomaga klientowi znaleźć sposoby ich pokonania lub obejścia.

Plecak jako bagaż doświadczeń – każdy z nas niesie swoje doświadczenia, przekonania i emocje. Coaching pomaga ocenić, co warto zatrzymać, a co lepiej zostawić, by iść dalej lżej.

Mosty i tunele – mosty symbolizują nowe możliwości, współpracę i narzędzia do przejścia przez trudności. Tunele to okresy niepewności, ale zawsze prowadzą do światła na końcu.

Postoje i krajobraz wokół drogi – odpoczynek i refleksja są ważne – nie trzeba pędzić bez przerwy. Zauważanie zmian i cieszenie się podróżą pomaga w utrzymaniu motywacji. Coach może używać tej metafory, by pomóc klientowi lepiej zrozumieć jego sytuację i znaleźć rozwiązania.

100 kart na 10 lat Zwrotnicy – OKNO.

OKNO może być nośnikiem wielu metafor. Oddziela nas od świata zewnętrznego – może chronić przed ciepłem albo chłodem lub też trzymać w ukryciu przed innymi nasze osobiste sprawy i tajemnice.

OKNO przybliża nam to, co jest na zewnątrz. Jest źródłem światła i powietrza, ale też informacji o tym, co jest z drugiej strony. Bo OKNO daje nam wiedzę o życiu, ludziach, skłania nas do refleksji na temat naszego funkcjonowania. Czasem, gdy odbijamy się w szybie, działa jak lustro, w którym możemy dostrzec własne odbicie lub odkryć nieznane światy po jego drugiej stronie.

OKNO może opowiadać o przywiązaniu do naszego miejsca na ziemi lub tęsknocie za wolnością i ciągłym odkrywaniem czegoś nowego.

Nie sposób wymienić tu wszystkich odczuć i emocji, które możemy odnaleźć w sobie, patrząc na karty z tego zestawu. Tym bardziej, że OKNO pokazane jest w sposób niejednoznaczny, uwzględniający różne perspektywy, konteksty i nastroje.

Metafora okna w coachingu i rozwoju osobistym może symbolizować wiele aspektów naszego życia, perspektyw i możliwości. Oto kilka sposobów jej interpretacji:

Okno jako nowe perspektywy – patrzenie przez okno oznacza spoglądanie na rzeczywistość z innej perspektywy. Może symbolizować otwartość na nowe doświadczenia, wiedzę i zmiany.

Zamknięte vs. otwarte okno. Zamknięte okno – ograniczenia, blokady mentalne, lęk przed zmianą. Otwarte okno – gotowość na nowe możliwości, świeże spojrzenie, odwaga do działania.

Okno jako bariera – możemy coś widzieć, ale nie mamy do tego dostępu. W coachingu może symbolizować pragnienia, które wydają się poza zasięgiem, oraz pracę nad przełamaniem tych ograniczeń.

Parowanie i brudne szyby – zamglone lub zabrudzone okno oznacza zniekształcone postrzeganie rzeczywistości przez nasze przekonania i emocje. Praca nad samoświadomością pozwala „wyczyścić szybę” i zobaczyć świat jaśniej.

 Wyjście przez okno – symbol odwagi, niekonwencjonalnych decyzji i kreatywnego myślenia. Czasem drzwi są zamknięte, ale można znaleźć inne wyjście z sytuacji.

Okno jako spojrzenie w przyszłość – patrzenie przez okno może symbolizować wizję przyszłości i cele, do których dążymy. Metafora okna może być świetnym narzędziem w coachingu – pomaga klientom zobaczyć ich sytuację z innej strony, przełamać ograniczenia i otworzyć się na nowe możliwości.

Dlaczego ruch? Chodzenie jest dobre nie tylko dla ciała, ale również dla umysłu. Gdy poruszamy się, rytmy fal mózgowych stają się żywsze i szybsze niż w stanie bezruchu. Jesteśmy pobudzeni, oddech przyspiesza, a umysł staje się bardziej gotowy do działania. Francuski filozof Jean-Jacques Rousseau napisał: Medytować mogę tylko, gdy chodzę. Gdy się zatrzymuję, przestaję też myśleć. Mój umysł działa wyłącznie w połączeniu z nogami.

Badacze ze Stanford University wykazali, że spacerowanie znacznie podnosi poziom kreatywności, ułatwiając odkrywanie analogii pomiędzy rzeczami i zjawiskami, które na pierwszy rzut oka wydają nam się nie powiązane ze sobą. Patrząc na krajobrazy, niebo, chmury, kałuże, ślady na piasku, drzewa odnajdujemy w nich podobieństwo do naszego życia, traktując je jako intrygującą wskazówkę.

Czym jest połączenie spaceru z fotografowaniem? To jedna z metod fototerapii, która ma zadziwiające właściwości:

• relaksuje,
• zaspokaja naturalną ciekawość świata,
• wyostrza uważność nie tylko na to, co jest wokół, ale i wewnątrz każdego z nas,
• pomaga zintegrować ciało i umysł,
• daje moc wzruszeń i poruszeń, które można uchwycić w kadrze,
• uwalnia kreatywność,
• jest niewyczerpanym źródłem energii,
• stwarza okazję do wymiany doświadczeń, perspektyw i spojrzeń na otaczającą nas rzeczywistość.

W Podlesicach był to spacer tematyczny. Zaprosiłam uczestników do patrzenia na świat pod określonym kątem i wyłapywania konkretnych kadrów. W ruch poszły aparaty fotograficzne (oczywiście w większości przypadków były to aparaty w smartfonach). Umiejętności techniczne związane z robieniem zdjęć nie odgrywały kluczowej roli i nie podlegały krytyce.

Po powrocie na salę, spacer nie skończył się. Doświadczyliśmy, wzorem greckich perypatetyków, dysputy prowadzonej w czasie przechadzki po zaimprowizowanym gaju oliwnym. Wykorzystaliśmy kolekcję zrobionych zdjęć jako fotograficzne podpowiedzi do dalszej pracy w tematycznych zespołach.

Przykłady użycia kart TWARZE KOLAŻE w oparciu o znane koncepcje psychologiczne:

1.

BĄDŹ JAK JEŻ

„Zasada Jeża wcale nie oznacza dążenia, żeby być najlepszym. Nie jest to także strategia, chęć ani plan, jak pokonać wszystkich w swojej dziedzinie. Zasada Jeża to zrozumienie, w czym można stać się najlepszym. Pojęcie tej różnicy jest absolutnie niezbędne.”  Jim Collins

Cel ćwiczenia: odkrycie i uporządkowanie źródeł własnej mocy i motywacji do działania.

Jim Collins zaproponował Zasadę Jeża inspirując się esejem „Jeż i Lis” Isaiah’a Berlin’a. Lis ma charakter nastawiony na jednoczesne osiągnięcie kilku celów i działa w złożony sposób. Dostrzega złożoność świata, a jeż ją upraszcza. Kiedy spotyka lisa, po prostu zwija się w  kulkę. Firmy, które badał Collins  charakteryzowały się prostotą działania i koncentracją na jednym celu. Rozumiały swój biznes z perspektywy trzech elementów, które nazwał trzema kręgami Zasady Jeża. Dla osiągnięcia trwałego sukcesu wskazane jest znalezienie części wspólnej tych kręgów i synergia trzech czynników. Są to:

• Mistrzostwo w działaniu, czyli coś w czym jesteś najlepszy/a na świecie,
• Pasja i zaangażowanie w to, co robisz. To coś, co cię autentycznie motywuje,
• Wymierne korzyści, które osiągasz dzięki temu, co robisz.

Dobierz do tych czynników 3 karty – KARTĘ MISTRZOSTWA, KARTĘ PASJI i KARTĘ KORZYŚCI. Przyjrzyj się kolażom na kartach, poszukaj skojarzeń, może znajdziesz w nich odpowiedzi na pytania:

• Jakie umiejętnosci mogę wykorzystać?
• Jakie mam wewnętrzne predyspozycje?
• Co sprawia, że to, co robię daje mi radość?
• Co mnie naprawdę pasjonuje?
• Co jest dla mnie ważne w tym, co robię?
• Jaki sens ma to, co robię?

Zamiast wybierać, możesz karty wylosować.

2.

TRZY STANY EGO

„Analiza transakcyjna jest zawiłym labiryntem wzajemnie połączonych i spójnych pojęć, po których można się poruszać w dowolnym kierunku, zawsze napotykając na coś interesującego  i użytecznego.”  Eric Berne

Cel ćwiczenia: uzyskanie większej świadomości własnych procesów psychicznych, co ułatwia efektywny rozwój oraz adaptację do zmian.

Dysponujesz trzema stanami ego, czyli różnymi przejawami istnienia w świecie, sposobami wchodzenia w relacje z innymi ludźmi oraz traktowania samego siebie. Nosisz w sobie swojego rodzica, przetwarzającego dane dorosłego, masz też w sobie małe dziecko. Jasne jest, że te stany ego w rzeczywistości nie istnieją. Istniejesz tylko TY, który/a bawi się, rozmawia, denerwuje, wyciąga wnioski, obawia się, obraża na innych, ulega, albo otwarcie przyznaje się do błędów.

Dobierz (lub wylosuj) karty, które metaforycznie przedstawiają twoje trzy stany ego. Przyjrzyj się kolażom na kartach, poszukaj skojarzeń, może znajdziesz w nich odpowiedzi na pytania:

• Jaki jest mój dominujący stan ego?
• Czy rodzic, którego noszę w sobie jest bardziej nadzorujący czy opiekuńczy?
• Jakiego rodzica słyszę w moim monologu wewnętrznym?
• Kiedy do głosu dochodzi mój dorosły?
• Jakie korzyści czerpię z tego stanu ego?
• Jakie jest moje wewnętrzne dziecko?
• Czy jest spontaniczne i twórcze, czy może krnąbrne i przekorne?
• W jakich sytuacjach warto korzystać z poszczególnych stanów ego?

3.

SZEŚĆ PAŃ „M”

„Twórcze myślenie to przełamywanie utartych schematów, by spojrzeć na sprawy z różnych punktów widzenia.”  Edward de Bono

Cel ćwiczenia: uporządkowanie myślenia, wyjście poza kalki mentalne.

Ćwiczenie polega na koncentrowaniu się za każdym razem na jednym podejściu do rozważanego problemu. Masz zatem gotowość na przeżycie przygody z kartami TWARZE KOLAŻE i sześcioma sposobami myślenia? Chcesz poznać sześć tajemniczych pań „M”? Nadszedł czas na to, by uwolnić umysł od sztampowego myślenia i otworzyć się na 6 torów mentalnych:

• KORZYSTANIE Z INTUICJI,
• WIĄZANIE FAKTÓW I LICZB,
• OBIEKTYWNA KRYTYKA,
• POZYTYWNE KONSTRUOWANIE,
• MYŚLENIE KREATYWNE I LATERALNE,
• SZEROKIE SPOJRZENIE NA PROBLEM.

Wylosuj 6 kart (możesz również wybrać) i zestaw je z sześcioma kartami opisującymi różne sposoby myślenia (z zestawu Kolory Metafory). Metafora pozwoli ci ogarnąć zamęt myśli i je uporządkować. Niezawodne Panie „M” pomogą ułożyć mentalną mapę sytuacji i wybrać trasę na podstawie tego planu.

4.

12 KOBIET ARCHETYPÓW

Cel ćwiczenia: analiza motywacji i potrzeb, identyfikacja wzorców (archetypów).

To ćwiczenie z kartami TWARZE KOLAŻE jest inspiracją do pracy nad budowaniem marki osobistej z wykorzystaniem teorii archetypów. Pomoże ci w odnalezieniu swoich indywidualnych wzorców.

• Wybierz trzy karty związane z dążeniem do niezależności i samorealizacji (WOJOWNICZKA, CZARODZIEJKA, KREATORKA). Połóż je z lewej strony.
• Trzy następne karty powiąż z potrzebą przynależności do grupy (TOWARZYSZKA, KOCHAJĄCA, OPIEKUNKA). Połóż je z prawej strony.

Zastanów się, która potrzeba jest dla ciebie silniejsza.

• Wybierz trzy karty, które symbolizują stabilizację i kontrolę (WŁADCZYNI, IDEALISTKA, MYŚLICIELKA). Połóż je u góry.
• Teraz poszukaj trzech kart, które oznaczają dla ciebie podjęcie ryzyka i wolność działania (BUNTOWNICZKA, FIGLARKA, ODKRYWCZYNI). Połóż te karty na dole.

Zastanów się, co jest dla ciebie najważniejsze. Przynależność czy niezależność? Samorealizacja czy nastawienie na budowanie więzi z innymi? Stan równowagi czy poczucie wolności? Stabilizacja czy śmiałość i gotowość do podejmowania ryzyka? Jakie wartości są najważniejsze dla ciebie? W jaki sposób inni mogą kojarzyć cię z tymi wartościami? Jak możesz innym to komunikować?  Wybierz trzy najważniejsze dla siebie karty.

5.

DOM ZMIANY 

Cel ćwiczenia: wspieranie procesu zmiany, zrozumienie stanów emocjonalnych, przez które przechodzimy podczas zmiany, będących naturalnymi częściami tego procesu.

Wyobraź sobie, że wchodzisz do domu, który ma 4 główne pomieszczenia, a w każdym z nich dzieje się coś innego.

Pierwsze pomieszczenie jest pomalowane na słoneczny kolor. To POKÓJ ZADOWOLENIA, w którym każdy, kto do niego wejdzie, czuje się niezwykle komfortowo. Tutaj świat zewnętrzny mógłby nie istnieć. Czas biegnie powoli, bo nie funkcjonuje pojęcie „poczucia pilności”. Stabilność to podstawowa dewiza wszystkich, którzy zatrzymują się w tym miejscu. Zrealizowane plany  i satysfakcja z osiągnięć dają im poczucie bezpieczeństwa i zadowolenia.

Drugie pomieszczenie ma chłodniejszą, turkusową kolorystykę. Tutaj, jak w twierdzy, broni się status quo. Zawsze tak działam i okazuje się to skuteczne, Po co zmieniać coś, co się sprawdza, To nie mój problem — to dewizy jego mieszkańców. Ich sukcesy mają mówić same za siebie. Właśnie jesteś w POKOJU NEGACJI.

Następne pomieszczenie bije po oczach czerwoną, niespokojną barwą ścian. To POKÓJ KONSTERNACJI. Wyczuwa się tu wyraźne oznaki frustracji, dezorientacji i gniewu oraz obserwuje nieracjonalne, gwałtowne reakcje i zachowania. Słychać okrzyki: Przecież mnie to miało nie dotyczyć! Poczucie bezpieczeństwa i stabilizacja to podstawa! Ale tempo działań wyraźnie tu zwalnia i  powszechnym staje się brak poczucia celu. ZONK!

Czas przejść do czwartego pomieszczenia. Zielony kolor ścian napawa nadzieją. Powraca entuzjazm i energia do działania. Dzięki elastyczności i kreatywności można się ciągle doskonalić, wytyczać nowe cele i stawiać czoła wyzwaniom. W POKOJU ODNOWY, dzięki akceptacji ryzyka, niemożliwe staje się możliwe.

Wybierz cztery karty, które zilustrują stany emocjonalne towarzyszące procesowi zmiany.

• W którym pokoju teraz jesteś?
• Co zrobić, żeby nie tkwić w pokoju zadowolenia?  Jak opuścić pokoje  negacji i konsternacji?
• Co robić, żeby jak najdłużej pozostać w pokoju ODNOWY?

Ćwiczenia powstały w oparciu o:

• Zasadę Jeża Jima Collinsa,
• Analizę Transakcyjną Erica Berne,
• 6 Kapeluszy Mentalnych Edwarda de Bono,
• 12  Archetypów Marki  Margaret Mark i Carol S. Pearson,
• 4 pokoje zmiany  Claesa F. Janssena

Ilustracje pokazują przykładowe przeprowadzenie ćwiczeń z użyciem kart TWARZE KOLAŻE.  Nazwy takie jak RODZIC, EMOCJONALNA, CZARODZIEJKA, NEGACJA i inne (pokazane w przykładach) są moim subiektywnym wyborem. Każdy tworzy swoją własną relację z tymi kartami, wynikającą z jego indywidualnej mapy doświadczeń.

Marzenia to nasze cele z odroczonym terminem realizacji.  Często wskazują na to, czego najbardziej pragniemy w naszym życiu.

Marzenia możemy wykorzystać do myślenia lateralnego. Spoglądamy na sytuację i badamy ją z różnych punktów widzenia. Hipotetyczne scenariusze pozwalają rozważać różne pomysły bez jakichkolwiek zobowiązań. Jesteście gotowi na spotkanie z kartami TWARZE KOLAŻE?

Przykłady ćwiczeń/poleceń z użyciem tych kart i… wyobraźni.

• Wybierz kartę, która najbardziej pasuje do ciebie. Szukaj nieoczywistych skojarzeń. Uzasadnij swój wybór.
• Wylosuj kartę i poszukaj skojarzeń ze sobą. Nie odrzucaj losowo wybranej karty tylko dlatego, że nie znajdujesz takiego powiązania. Jeżeli karta nie pasuje do ciebie, uzasadnij dlaczego tak jest. Możesz najpierw podzielić karty na dwa stosiki. Bliskie tobie i takie, które odrzucasz. Losuj z tych wybranych.
• Wylosuj jedną kartę, a drugą wybierz. Co możesz powiedzieć o sobie patrząc na te karty? Która z nich jest bliższa tobie i lepiej cię określa.
• Wyobraź sobie, że wybierasz kartę, która zostanie użyta przez grafika do zaprojektowania okładki twojej autobiografii. Jaki będzie tytuł tej książki?
• Kontynuacja poprzedniego ćwiczenia – jest wieczór autorski i czytasz pierwsze zdanie twojej autobiografii. Zacytuj je. (Można wybrać ze zbioru cytatów – „Początki historii”).

• Wyobraź sobie, że dzisiaj są twoje setne urodziny. Czego żałujesz? Czego nie żałujesz? Dobierz do odpowiedzi pasujące karty.
• Pozwól sobie na wielkie marzenia. Zwizualizuj je sobie przy pomocy wybranej lub wylosowanej karty.
• Mijasz billboard, który motywuje cię do działania (inna opcja – taki, który wzbudza refleksję). Wybierz kartę, która mogłaby zostać wykorzystana do zaprojektowania takiego billboardu. Dlaczego właśnie ta karta?

• Wyobraź sobie, że prowadzisz idealne życie. Dobierz odpowiednie karty, które to ilustrują.
• Odmaluj obraz swojego wymarzonego dnia. Co będziesz robić od rana do wieczora? Zilustruj to kartami.
• Bierzesz udział w castingu do znanego talent show. Co powoduje, że dostajesz owacje na stojąco? Która karta kojarzy ci się z tym, co cię wyróżnia? Która pasuje do twoich mocnych stron? Jaka jest karta twojego TALENTU?
• Pamiętasz to zaklęcie z „Królewny Śnieżki”  –  Lustereczko powiedz przecie… ? Kogo widzisz w czarodziejskim lusterku?
• Wybierz trzy karty. JA – WCZORAJ, JA – DZISIAJ, JA – W PRZYSZŁOŚCI.
• Stwórz swoją oś czasu i zilustruj ją kartami z zestawu TWARZE KOLAŻE.

TWARZE KOLAŻE – 60 kolaży metaforycznie pokazujących różne oblicza kobiet – uległych, zahukanych, poświęcających się, potulnych, zmęczonych. Ale też tych silnych, prowokujących, zachwycających, pewnych siebie, wesołych. Młodych  i tych starszych. Zwyczajnych i nadzwyczajnych.

W pracowni gier coachingowych i edukacyjnych Zwrotnicy powstało niezwykłe  narzędzie, które dedykowane jest właśnie kobietom. Karty zachwycają swoją wieloznacznością i wielowymiarowością. Każda z nich powstała w technice cyfrowej i wymagała połączenia kilkunastu lub kilkudziesięciu warstw, które możemy porównać do arkuszy przezroczystych folii ułożonych jedna na drugiej. Technika kolażu pozwala korzystać z różnorodnych źródeł, które inspirują artystę. Wykorzystano: wycinki ze starych gazet i książek, fragmenty obrazków znalezionych w sieci, fotografie i nagłówki prasowe, różnorodne faktury, tekstury i desenie, cytaty z dzieł sztuki i filmów – wszystko to posłużyło do stworzenia zupełnie nowych i zaskakujących „portretów” kobiet.

Karty nie przedstawiają po prostu zdjęć twarzy, są kolażami przesyconymi symboliką wyrażaną barwami, kształtami i fakturami, pokazującymi różne aspekty kobiecości. Są to artystyczne wizje, a nie zwykłe zdjęcia. Ich autorką jest absolwentka katowickiej ASP –  Anna Łoza-Dzidowska, której ulubioną techniką graficzną i malarską jest właśnie kolaż.

Narzędzie:

• ma wyjątkowo bogaty potencjał do odkrywania, nazywania, porządkowania i poszukiwania źródeł własnej mocy,
• pozwala dostrzec nowe możliwości i oswoić zmiany,
• znakomicie sprawdza się w procesach coachingowych,
• można go również śmiało używać na sali szkoleniowej, kiedy chcemy skorzystać z pracy  z wykorzystaniem metafor (przykład – Gdyby zmiana była kobietą… – „miękki sposób” wejścia w temat zmiany),
• może służyć do pracy z kryzysem związków.

Karty pokryte są miłą w dotyku folią soft touch, która pogłębia kolory i sprawia, że kolaże wyglądają bardzo szlachetnie. Zaletą kart jest to, że nie są podpisane. Każdy tworzy swoją własną relację z tymi kartami, wynikającą z jego indywidualnej mapy doświadczeń.

„Miałam możliwość przetestowania nowych kart TWARZE KOLAŻE. Ania zaprojektowała i wykonała techniką kolażu przepiękny, artystyczny, poruszający serce i umysł zestaw 60 kart przedstawiających kobiece twarze w całym bogactwie różnych konfiguracji i odsłon. Karty nie dość, że są po prostu piękne, kolorowe, lekkie (mój kręgosłup dziękuje!) i miłe w dotyku, co samo w sobie wystarczy, żeby praca z nimi była przyjemnością, to jeszcze w pracy coachingowej ujawniły swoją prawdziwą moc i głębię. Pełne symboliki, wieloznaczne, z bogactwem szczegółów sprawiają, że klientowi łatwo jest, omijając intelekt i racjonalizacje, połączyć się z emocjami, intuicją i wyobraźnią. A stamtąd już tylko krok do wglądu i przełomowych odkryć oraz do pogłębionej refleksji – widziałam to na własne oczy. Dotychczasowe testy wypadły bardzo obiecująco, a karty różnią się od wszystkiego, co dotąd widziałam na rynku. Bardzo, bardzo je lubię, choć poznałam je bardzo niedawno. Zestaw zdecydowanie zostanie ze mną na dłużej w praktyce coachingowej i szkoleniowej, i zdecydowanie gorąco go polecam! :)”

Ada Sleżanowska  – Trenerka / Soft collection trainer / Resilience trainer

Samo poznanie modelu informacji zwrotnej nie wystarczy, żeby asertywnie zwracać komuś uwagę. Trzeba jeszcze nauczyć się odróżniać wypowiedzi. W bardzo dużym uproszczeniu, ludzie używają trzech rodzajów komunikatów — mówią o faktach, wyrażają opinie i oceniają.

Gra UFO jest uzupełnieniem gry SZKOLNY FEEDBACK i ma stanowić pretekst do dyskusji o sile komunikatów, ich działaniu motywacyjnym oraz o „zwrotach zapalnych” używanych podczas udzielania informacji zwrotnej. Wskazówki do rozpoznawania komunikatów:

USTOSUNKOWANIE — to wypowiedź zawierająca opinię na jakiś temat, przekonanie o czymś, pogląd na jakąś sprawę. Zawiera zwroty moim zdaniem, według mnie, dla nas, ja jestem, my jesteśmy, itp. Często przybiera formę komunikatu JA, czyli takiej wypowiedzi, która służy wyrażeniu swoich odczuć w związku z jakąś sytuacją, zachowaniem.

FAKT — to stwierdzenie konkretnego stanu rzeczy lub zdarzenia w określonym czasie i przestrzeni. Test kamery pomaga zweryfikować, czy dana wypowiedź dotyczy konkretnego działania i pozwala oddzielić obiektywne fakty od interpretacji. Jeżeli kamera czegoś by nie zarejestrowała, to znaczy, że jest to już ocena sytuacji, która może być prawdziwa lub nie.

OCENA — wypowiedź wartościująca, wyrażająca pozytywne lub negatywne ustosunkowanie się oceniającego do przedmiotu oceny (np. stanu rzeczy, zdarzenia, zachowania, innej osoby).

Dodatkowym zadaniem w grze może być skalowanie siły komunikatów (od -50 do +15). Przy pomocy kartoników z buźkami można przeprowadzić ćwiczenie pomagające zrozumieć demotywujące lub motywujące działanie komunikatów oceniających.

Teatr Forum — interaktywna forma teatralna, która została stworzona przez brazylijskiego praktyka dramy, pedagoga i reżysera Augusto Boal’a. Jest to metoda pracy z grupą z pogranicza teatru i edukacji, która w odróżnieniu od tradycyjnego teatru zezwala widowni wejść na scenę.

Popularną formą uczenia się dawania prawidłowej informacji zwrotnej jest odgrywanie scenek. Do tego celu w nowym zestawie Zwrotnicy zostały stworzone KARTY ROLI. Do wszystkich dwunastu postaci, wymyślonych przez twórców gry, przygotowaliśmy opisy charakterologiczne. Pokazują ich indywidualny sposób patrzenia na otaczającą rzeczywistość i na poruszane w grze problemy. Leon jest przekonany, że dzięki jego staraniom jego siostra Zosia pozna fajnego chłopaka. Dziewczyna uważa, że brat wtyka nos w nie swoje sprawy i naraża ją na kłopotliwe sytuacje.

Julka wierzy, że jej rzucone w ostatniej chwili pomysły wielokrotnie zwiększą szansę na zwycięstwo zespołu w międzyszkolnym konkursie. Współpracujący z nią uczniowie mają przekonanie, że na wprowadzanie zmian jest już za późno.

Ksawery jest zadowolony, że jego sensacyjne artykuły wpływają na popularność portalu szkoły, ale Szymon ceni sobie przede wszystkim rzetelne dziennikarstwo i nie toleruje fejków.

Kapitan drużyny koszykarskiej — Igor uważa, że każdy powinien być tak, jak on zmotywowany do osiągania zwycięstwa w sporcie. Obserwujący go trener nie toleruje łamania zasad fair play na boisku i poza nim.

Tosia jest wychowana w artystycznym domu, w którym każdy ma przyzwolenie na to, żeby podkreślać wyglądem swoją indywidualność. Dyrektorka szkoły nie może pozwolić na łamanie statutu obowiązującego wszystkich uczniów. Pasjonat chemii — Filip uważa się za eksperta od ciekawych doświadczeń i nie czuje, że przekracza granice swoich kompetencji i bezpieczeństwa innych. Nauczycielka chemii jest zmuszona zareagować na takie zachowanie.

Osoby odgrywają scenkę według KART ROLI. Przygląda  się temu publiczność, która dostaje wydrukowane karty z opisem występujących postaci. Obserwujący mogą w każdej chwili wymienić jednego z aktorów. W ten sposób mogą zademonstrować swój odmienny pomysł na każdą rozmowę. Na górnym rysunku widzimy, jak osoba H zgłasza chęć zamiany z osobą A (Szymonem, który rozmawia z Ksawerym). Ćwiczenie przebiega w atmosferze zabawy i improwizacji. Teatr Forum daje szansę nie tylko na refleksję, ale również na trenowanie różnych sposobów rozwiązywania problemów.

* Odgrywanie scenki daje możliwość pracy z ciałem i podkreślania gestem tego, o czym się mówi. Rysunki na kartach przedstawiają osoby w pewnej określonej pozie. Może to być pretekst do dyskusji na temat spójności sygnałów wysyłanych przez nadawcę do odbiorcy komunikatu. Można zadać pytanie, jakiej kategorii wypowiedzi odpowiada mowa ciała narysowanej postaci.